The exhibitions Urgent Conversations: Athens–Antwerp and Urgent Conversations: Antwerp – Athens are a collaboration between EMST and M HKA, a theoretical and visual dialogue, based on works from the collections of both museums, which includes more than 70 works structured in 22 topics.   

28.04.2017 - 07.01.2018        

M HKA, Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen - Leuvenstraat 32, 2000 Antwerpen

EMST, National Museum of Contemporary Art - Kallirrois Avenue & Amvr. Frantzi Str., Athens 11743

TOPICS

(c)image: Syb.l S. Pictures
Dos 88, 1988
Sculpture , 42 x 33 x 73 cm
wood, paint

Ο καλλιτέχνης Τιερί ντε Κορντιέ δεν χωράει σε ταμπέλες. Ζωγραφίζει, δημιουργεί γλυπτά και εγκαταστάσεις, και είναι επιπλέον ποιητής και φιλόσοφος. Η ουσία του έργου του φωτίζει κάθε του δημιουργία, ανεξάρτητα από είδος τέχνης. Τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία στην ιδέα ενός ρομαντικού καλλιτέχνη που ανακαλύπτει τον κόσμο, αναζητώντας ιδεώδη και λύσεις. Στη δική του περίπτωση, υπάρχει πλήρης ταύτιση ζωής και τέχνης. Στο επίκεντρο του έργου του βρίσκεται ο άνθρωπος, η φυγή του από τον κόσμο, η μοναξιά, η ελπίδα να βρει απαντήσεις, οι περιορισμοί του. Όλα αυτά ισχύουν και για το έργο Hoofdbreker [Κεφαλοθραύστης]. Μοιάζει με ακέφαλο ανθρώπινο κορμό, χωρίς ξεκάθαρο προσανατολισμό. Έχει χρώμα σκούρο, μαύρο. Αυτό, όπως και άλλα σκούρα χρώματα, επανέρχεται συνεχώς στο έργο του καλλιτέχνη, που επιδιώκει έτσι να μεταδώσει το weltschmerz, τη βαθιά θλίψη που προξενεί η συνείδηση της ατέλειας του κόσμου. Ο Ντε Κορντιέ βλέπει αυτό του το έργο να συμβολίζει, μέσα από την ίδια του την ατέλεια, την έλλειψη στόχου μας, την ελλιπή μας επικοινωνία. Ταυτόχρονα, με το έργο αυτό προτείνει μια παιγνιώδη λύση στην υπαρξιακή μας αγωνία. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, λόγου χάρη, για να χτυπάμε το κεφάλι μας, χαρίζοντάς μας τελικά την αναισθησία, κατάσταση στην οποία απαλλασσόμαστε από την υποχρέωση να σκεφτόμαστε, να αναζητάμε. Υπάρχει όμως και άλλη, ηπιότερη, δυνατότητα αλληλεπίδρασης: μπορούμε να γείρουμε το κεφάλι πάνω του, και να αναλογιστούμε ότι δεν βγαίνει τίποτε χτυπώντας το κεφάλι μας, ότι πρέπει να αποδεχτούμε τη μοίρα μας.